BEBEKLERE SINIRLAR

Hamile olduğumu öğrendikten 1 hafta sonra eşimle daha önceden planladığımız Avrupa turumuza çıktık. Gittiğimiz her yerde ne kadar çok bebek olduğunu fark ettim, sanki sayıları birden artıvermişti. Gözümüz hep çocuklu ailelerdeydi. Etrafta bir sürü çocuk vardı, ama dur, sus, yapma diyen anne baba sesi ya da ağlama sesi yoktu. Küçük çocuklarıyla rahatça gezmelerine hayran kaldık. Çocuklar kendi minik çantalarını taşıyıp geziyorlar uyarılara ihtiyaçları olmadan ne yaptıklarını biliyor gibiler.
Küçük bir kız şezlonga oturur oturmaz güneş kremini sürmeye başlıyor, sıra sırtına gelince annesine uzatıyor kremi. Kalabalık bir aile parktan ayrılıyor, anne baba önden çıkıyor, dört çocuk oyalanıyor, su içiyor, anneden hadi bekliyorum, ama bir müdahale yok zaten çocuklar bir süre sonra arkalarından gidiyor. Bir nehir kenarı plaj haline getirilmiş oyuncak kovalar, kürekler oyunu biten çocuk yerine götürüp bırakıyor. Ben bunu istiyorum diye tutturan çocuk yok.

Sorumluluk bilinci olan, özgüvenli, özgür çocuklar koyulan sınırlar, kurallar ile ailenin iyi bir rehberlik etmesiyle yetişiyor bence. Kurallar çocuğumuzun mutluluğuna, keşfetmesine engel olmak için değil, onun dünyayı tanımasına, çevresine uyum sağlamasına yardımcı olabilmek için hayatımızda olmalı. Kendimizi gözden geçirmek, nelere hayır diyeceğimizi düşünmek, belirsizlikleri ortadan kaldırmak bir başlangıç olabilir.

Çocuğumuz mutlu olsun diye her istediğini yapmak bir gün mümkün olmadığında, birden baş edemediği bir engellenme duygusu ile karşılaşıp şiddetli tepkiler vermesine neden olabilir. Bunun yerine yavaş yavaş kendini kontrol edebilmeyi ona öğretmeliyiz. İhtiyacı olan her istediğinin yapılması değil, bizim onu korumamız yol göstermemiz, daha emeklemeye başladığı anda dönüp arkasına bakarak bunu bize anlatıyor aslında. Biz evimizde neler yaptık?

İlk günlerden beri onunla konuşmaya başladık. Emzirirken sevdim, neler yaptığımı anlattım, evi gezdirdim. Kucağımızda oyunlar oynadık.

Emeklemeye başlarken evimizi güvenli hale getirdik. Mesela eli sıkışmasın ya da üstüne bir şey düşürmesin diye mutfaktaki çekmece ve kapak kulplarını çıkarttık. Ama ona özel bir çekmece ayırdık arasına kapanmasını önleyen bir engel koyduk.

Çok hayır demedik. Önceliğimiz güvenlik oldu. Prizlere elini uzatınca hayır dedik. O senin için tehlikeli olabilir deyip kucağıma alıp uzaklaştırdım. Bunu farklı zamanlarda babaya, ananeye denedi sonra öğrendi.

Kendimize kolaylık olsun diye değil, ona zararı olabilecek şeyler için hayır diyoruz. Mesela parkta kumlarla oynaması, yerlere yatması sorun değil ama kumları ağzına atmak isterse hayır.

Ek gıdaya geçtiğinden beri mama sandalyesine oturuyor. Akşam yemeklerini hep beraber yiyoruz. Muhallebi için masaya oturmuyoruz ama onu da yine yere oturarak kovasını ya da sepetini ters çevirip masa yaparak yiyoruz. Gülerken, yürürken bir şey yedirmiyorum. 

Salonda lambaderimiz var onu tutup sallamak isteyince de hayır diyoruz. Ama buna tepkisi kabullenme olmadı. Bazen bağırıp söyleniyordu. Müdahale etmiyordum rahatlasın diye zaten çabuk geçiyordu. Bazen de ağlamaya başlıyor hayır deyince, o zaman ağlama deyip kucağıma alıyordum başka şeylerle dikkatini dağıtmaya çalışıyordum. Ama ağlamasına da izin vermem gerekiyormuş. Gözünün içine bakmadan, ağlama demeden 1-2 dk. ağlamasına izin verip ondan sonra dikkatini dağıtmakmış doğrusu. Gözüne bakmayınca daha kolay susmaya başladı. Deşarj olmalarına izin vermemiz gerekiyor. Bu arada artık elimizi tutup lambayı bizim sallamamızı istiyor. Hayır biz de sallamıyoruz bunu sadece burdan yakıyoruz diye ışığı açmayı öğreterek bir çözüm buldum. 

Eğer dışarıda ya da kalabalık bir ortamda ağlamaya başladıysa kucağıma alıp oradan ayrılıyorum. Bir doğum gününe gittiğimizde bütün çocuklar hediye gelen bisiklete binmek istediği için bir sıra oluşturduk, kızım 1 yaşında en küçükleriydi, çığlıkları ile diğer çocukları korkutup onların sırasını da aldığı için biz yine ortamdan uzaklaşıp başka bir odaya geçtik.

Sakin kalmaya çalışıyoruz. Eğer bizi çok yorduysa birbirimizi dinlendirmek ya da dışarı çıkıp ortamı değiştirmek, biz çıkamıyorsak kızımla oynamayı çok seven bir arkadaşım var onu çağırmak bulduğumuz çözümler..

Yersen şu var gibi rüşvet, ya da yemezsen diye başlayan tehditler asla kullanmıyoruz.

Anne, baba, anane aynı şeylere hayır diyoruz. 

Onu eğlendirecek beni uğraştıracak işler için biraz temizlik önlemi alıp titizlenmeyi bırakıp hayırlarımı harcamıyorum.

Dışarı çıkmadan önce nereye gideceğimizi, ne giymesi gerektiğini anlatıyorum. Çantasını hazırlarken neler aldığımı gösteriyorum.

Ayrıca yeni öğrendiği şeyler için aferinler, alkışlar havada uçuşuyor. Zaten hepimiz alkışlayana kadar tek tek hepimize alkış yapıyor. 

Bizim sınırlarımız şimdilik bu kadar 15 aylık olana kadar böyle bir düzen kurmaya çalıştık. Siz neler yaptınız ya da yapmak istiyorsunuz bizimle paylaşabilirsiniz.